Onze hond is jarig
Het is een speciale dag – alleen weet onze hond er niets van. Ik wil hem in ieder geval niet zomaar voorbij laten gaan en dus zoek ik in de plastic bak met al haar spulletjes. Liesl staat nieuwsgierig toe te kijken hoe ik rommel tussen de hondenriemen, fluitjes, afgekloven tennisballen, plastic zakjes om hondenpoep op te ruimen en verdwaalde brokjes.
Als ik het lichtpaarse, stoffen lint heb gevonden, laat ik Liesl eraan snuffelen. Ik doe het om haar nek en maak de strik zo mooi mogelijk. Geef haar een dikke knuffel. Liesl ondergaat het zonder blikken of blozen en stort zich hierna als gewoonlijk op haar ontbijt.
Liesl vindt alles best. Of ze nu een gestrikt meisjeslint om heeft, een rode boerenzakdoek of een hartjespenning aan haar halsband heeft bungelen. En dus loopt ze de hele dag rond met het lint om haar nek. In de middag krijgt ze een ware traktatie: een varkensoor. Hét bot waar ik altijd vol afschuw naar kijk, maar waar Liesl écht blij van wordt. Vol overgave kauwt ze het oor zacht, peuzelt het op en likt nagenietend haar voorpoten schoon.
Natuurlijk weet Liesl niet dat ze vandaag de respectabele hondenleeftijd van tien heeft bereikt. En dat het ook feest is voor haar vijf zusjes en vijf broertjes. Maar toch hebben we ’s avonds taart. Mét ‘happy birthday’ kaarsjes. Liesl krijgt van iedereen een hapje mee. Ze vindt het vast erg gezellig, maar had zich misschien pas écht het feestvarken gevoeld als we haar een echte hondentaart hadden gegeven - helemaal voor haarzelf…